Κάποια φίλη στα σχόλια μου ζήτησε τη συνταγή του παραδοσιακού φύλλου για τις πίτες, χωρίς μαγιά. Βρίσκω λοιπόν την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας τη συνταγή της δικιάς μου μαμάς, Σαρακατσάνα που ξέρετε τι λατρεία είχανε στις πίτες και ειδικά στη στριφτόπιτα. Είκοσι εγγόνια έχει μεγαλώσει μ'αυτή τη στριφτόπιτα!
Λοιπόν:
Υλικά για τη ζύμη
700 γραμμάρια αλεύρι
3 φλιτζάνια χλιαρό νερό
2 κ.σ, ξύδι
3 κ.σ, ελαιόλαδο
1,5 κ.γλ, αλάτι
Υλικά για τη γέμιση
¾ της κούπας ηλιέλαιο ή Βιτάμ λιωμένο
300 γραμμ. τυρί φέτα
Πώς κάνουμε το παραδοσιακό φύλλο:
Βάζουμε σ'ένα μπολ τα 700 γραμμάρια αλεύρι, ανοίγουμε μια λακκούβα στη μέση, ρίχνουμε τις 3 φλιτζάνια νερό, το αλάτι, το ξύδι και το λάδι. Σιγά-σιγά με το χέρι μας αρχίζουμε να αναδεύουμε μέχρι να γίνει ζύμη. Αν είναι πολύ μαλακό προσθέτουμε λίγο ακόμα αλεύρι.
Μόλις σφίξει η ζύμη τη χωρίζουμε σε 8 μπαλάκια (όπως στην παρακάτω φωτογραφία). Τα σκεπάζουμε με μια πετσέτα κουζίνας για 15 λεπτά .
Βάζουμε σ'ένα μπολ τα 700 γραμμάρια αλεύρι, ανοίγουμε μια λακκούβα στη μέση, ρίχνουμε τις 3 φλιτζάνια νερό, το αλάτι, το ξύδι και το λάδι. Σιγά-σιγά με το χέρι μας αρχίζουμε να αναδεύουμε μέχρι να γίνει ζύμη. Αν είναι πολύ μαλακό προσθέτουμε λίγο ακόμα αλεύρι.
Μόλις σφίξει η ζύμη τη χωρίζουμε σε 8 μπαλάκια (όπως στην παρακάτω φωτογραφία). Τα σκεπάζουμε με μια πετσέτα κουζίνας για 15 λεπτά .
Έπειτα:
Λαδώνουμε ένα ταψί , παίρνουμε μια μπάλα ζύμης, τη βουτάμε στο λάδι και την ανοίγουμε σαν πίτσα. (Όπως στην παρακάτω εικόνα) Αυτή η διαδικασία γίνεται και με τον παραδοσιακό πλάστη.
Την τοποθετούμε στο ταψί , λαδώνουμε, ρίχνουμε τυρί τριμμένο με τα χέρια και επαναλαμβάνουμε μέχρι το τελευταίο ζυμαράκι. Στο τελευταίο δεν βάζουμε τυρί.
Την τοποθετούμε στο ταψί , λαδώνουμε, ρίχνουμε τυρί τριμμένο με τα χέρια και επαναλαμβάνουμε μέχρι το τελευταίο ζυμαράκι. Στο τελευταίο δεν βάζουμε τυρί.
Πιάνουμε χιαστί τις 4 άκρες, τις ενώνουμε στο κέντρο (σαν να κλείνουμε φάκελο κι από τις τέσσερις μεριές) κι έπειτα την αναποδογυρίζουμε, ώστε το κλειστό κομμάτι να είναι από κάτω, και από πάνω να είναι ομοιόμορφη. Με τις άκρες των δαχτύλων πατάμε να γίνει σαν πίτσα, σπρώχνοντάς την προς τα έξω μέχρι να καλύψει όλο το ταψί (όπως στη φωτογραφία δίπλα).
Τέλος, ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι η βούτυρο.
Ψήνουμε την πίτα στους 200 βαθμούς στον αέρα μέχρι να πάρει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα, να ξεροψηθεί δηλαδή. Παραδοσιακά, ΔΕΝ την κόβουμε με μαχαίρι αλλά την σπάζουμε με τα χέρια, για να χωρίζουν τα φύλλα. Τρώγεται και ζεστή και κρύα, αλλά φρεσκοψημένη από το ταψί είναι το κάτι άλλο!
Μπράβο στην μαμά σου για την υπέροχη συνταγή και σε σ'ένα για την άψογη εκτέλεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται πολύ νόστιμη θα την δοκιμάσω.
Φιλάκια
Ευχαριστώ Ρούλα μου! Είναι μια πίτα στο άψε σβήσε που λένε, φέτα σχεδόν πάντα έχουμε στο σπίτι,με λίγο αλεύρι, λαδάκι και νεράκι έχουμε μία φανταστική πίτα, φιλάκια!
ΔιαγραφήΑυτό μου φαίνεται πιο βατό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα εύκολο ζυμάρι χωρίς μεγάλο βαθμό δυσκολίας!
Δώσε της δυο φιλάκια και μια αγκαλίτσα από μένα.
Ευχαριστούμε!
Z.
Ευχαριστώ Ζαμπία μου, θα τις τα δώσω όταν βρεθούμε θα χαρεί.Φιλάκια καλό βράδυ!!!
ΔιαγραφήΤο ΄΄πιάσιμο΄΄ της ζύμης το κάνω και εγώ έτσι.Μού άρεσε πολύ η συνέχεια..το επανώτισμα των ανοιγμένων φύλλων με τις ενδιάμεσες γεμίσεις με τυρί.Πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στη γλυκιά μανούλα και τα άξια χεράκια της!!!
Καλό βράδυ!!
ΥΓ.Οι καρδούλες που΄΄ σκάνε΄΄ στο παραμικρό κούνημα του βέλους καταπληκτικές..
Φωτεινή μου μου μιλάς για καρδούλες και λέω τι μου λέει! Του γιου μου δουλειά είναι μάλλον, εγώ δεν ξέρω και πολλά από υπολογιστές.
Διαγραφήτώρα που είπα να σας απαντήσω τρόμαξα κι εγώ!!!!
Λέω μόνη μου, τι είναι τώρα αυτό εγώ δεν πείραξα τίποτα, χα χα χα,φιλάκια!!!
Χαίρομαι που σου άρεσε το τυρόψωμο ΄και έτσι το λένε!!
Λόγω βλάχικης καταγωγής, γνωρίζω μια πιο πολύπλοκη συνταγή στριφτόπιτας, με παρόμοιο τρόπο αλλά πιο πολύ βούτυρο, γι'αυτό και απέφευγα να τη φτιάξω. Προχτές έφτιαξα τη δική σου, τη βρήκα πολύ εύκολη, γρήγορη και νόστιμη. Θα την ξαναφτιάξω σίγουρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρώ μου κατάλαβα ότι κι εσύ έχεις αδυναμία στις πίτες, εδώ θα βρεις μεγάλη ποικιλία, είναι μία και μία, λατρεύω τα ζυμάρια!!!!Φιλάκια!
ΔιαγραφήΠαραμένω εδώ και σε μελετώ !!! φιλιά πολλά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας!!!! Εγώ έχω καταγωγή από Φθιότιδα κι εκει ετσι την κάνουμε. Έμαθα να την φτιάχνω το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Είναι ίδια συνταγή με της γιαγιάς μου. Εμείς την λέμε στριφτη. Υπαρχει και η πιο δυσκολη εκδοχη που δικαιολογει το ονομα της αλλά ειναι κόπος. Χαίρομαι που την βρήκα την συνταγη σου γιατι οταν ελεγα στριφτη ολοι νομιζαν τα στριφταρια που είναι σαν σπειρα!!! Καλα μαγειρεματα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Γιώτα καλοσώρισες στην παρέα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ θα βρεις πίτες σε πολλές εκδοχές, αυτή είναι μία από τις αγαπημένες μου, είναι της μανούλας μου, χαίρομαι που σου άρεσε!!!
Καλησπέρα, υπέροχες οι συνταγές σου αλλα κ τα σχόλια σου πριν απο αύτες !!!!! Μιά έρωτηση για την πίτα αυτή. οι 3 φλυτζάνες ειναι του καφέ ή τσαγιού?? Γιατί έβαλα 2 τσαγιού νερό κ ήδη είναι πολύ αραιή η ζύμη. αυχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλγα μου γεια σου ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά δεν μπορώ να απαντώ άμεσα τώρα το είδα... όσο για τη ζύμη βάζουμε το αλεύρι και ρίχνουμε σιγά σιγά νερό και ζυμώνουμε, κάθε αλεύρι θέλει ανάλογο νερό.. πάντα θα υπολογίζεις το μισό και λίγο παραπάνω από το αλεύρι, η ζύμη να είναι μαλακιά όπως ο λοβός του αυτιού σου...την αφήνεις να ξεκουραστεί και συνεχίζεις.. καλή επιτυχία!!!
ΔιαγραφήΜπραβο στη σαρακατσανα μαμά!!!! Από έναν σαρακατσανο.
ΑπάντησηΔιαγραφή